تهران گردی(عودلاجان)

نام بقعه ابوالقاسم عزالدین یحیی است که در کوچه‌ای به همین نام در محله‌ای حدفاصل شرقی-غربی خیابان ری و خیابان سیروس و شمالی-جنوبی امیرکبیر به ۱۵ خرداد  واقع شده‌است. این محله بخشی از محدوده بزرگ عودلاجان قدیم تهران است

این بنا دارای صحن وسیع، مسجد، ایوان، رواق، ضریح، حرم آیینه کاری، سرداب، گنبد کاشی مخروطی شکل و سقاخانه‌است. قدیمی‌ترین اثر منقول این بقعه تاریخی که ساختمان اصلی بنای آن نیز به دوره مغول نسبت داده می‌شود، صندوق چوبی روی مرقد است که دارای تاریخ ۸۹۵ ه‌است. در باب نام و نسب امامزاده یحیی چنین نوشته شده:

وی با ۱۵ واسطه به امام چهارم می‌رسد و پس از پدر نقابت طالبیه ری، قم و آمل را به عهده داشته و به سال ۵۹۲ ه‍.ق به دست علاءالدین تکش خوارزمشاه کشته‌شده‌است.

بنای قدیمی این بقعه شامل برج خشتی هشت ضلعی متعلق به قرن هفتم هجری است که مانند ابنیه دیگر عصر مغول، یک گنبد آجری ۱۲ ضلعی هرمی شکل بر بالای آن قرار دارد. در عهد قاجاریه هم اطراف این برج را با کاشیهای هفت رنگ مزین ساخته بودند. اینک در محل برج خشتی و قبلی، بقعه هشت ضلعی کنونی ساخته شده‌است.

بر روی در قدیمی بقعه که چندان بزرگ نبوده، در دو کتیبه کوچک به خط ثلث نوشته‌اند: بانی بقعه خشتی قدیم شخصی به نام قرابشاره بوده و معمار آن، دیو حسن نام داشته‌است.

صندوق منبت عتیقه امامزاده یحیی چنان‌که در کتیبه آن اشاره شده به دستور ملکشاه غازی در سال ۸۹۵ ه‍.ق به وسیله دو برادر به نام‌های استاد حسین و استاد محمد لواسانی ساخته شده‌است.

در سال‌های اخیر فعالیت‌های عمرانی بسیاری در بقعه امامزاده یحیی انجام پذیرفته که ضمن حفظ و نگهداری آثار گذشته، فضای اطراف حرم توسعه یافته‌است.

سرای کاظمی

بنای سرای کاظمی متعلق به سید کاظم، وزیر دواب ناصری بوده است. وزیر دواب مستوفی (حسابرسی) بوده است که به جمع و خرج و اسقاط و عمل و غیرهٔ شترخانه و قاطرخانه رسیدگی  می‎کرده است. سید کاظم فرزند هدایت‎الله تفرشی و متولد 1266 قمری بوده است که در سال 1308 دار فانی را وداع می‎گوید. او در زمان محمد شاه وارد خدما ت دولتی می‎شود.

از سیدکاظم علاوه بر این خانه (سرای کاظمی) مدرسه و مسجد کاظمی در خیابان ری به جا مانده است. موقعیت محلی آن در محله چاله میدان قدیم در همسایگی غربی امامزاده یحیی است. به علت مجاورت این بنا با امامزاده یحیی هم همیشه حال و هوای مذهبی داشته است.

ویژگی‎های معماری سرای کاظمی

بنای خانه کاظمی دارای ویژگی های خانه های سنتی ایران شامل: بیرونی، اندرونی، آب انبار، مطبخ، اصطبل و سایر ملحقات بوده است و متناسب با شان صاحب خانه، نوع روابط و جایگاه اجتماعی ایشان ساخته شده‎است. بخش شاه‎نشین این خانه دارای ارسی‎های بسیار زیبا است.

حیاط بیرونی در سمت جنوب و اندرونی در سمت شمال واقع شده‎است. خانه فعلی بخش بزرگی از یک مجموعه بوده که اکنون جدا شنده‎اند ولی این باقی‎مانده نیز خانه کاملی است. این عمارت پس از مرمت توسط شهرداری منطقه 12 به خانه موزه تهران قدیم تبدیل شده است که شامل نگارخانه، موزه مردم شناسی، تالار مشاهیر، تماشاخانه و کتابخانه تخصصی تهران شناسی است.

حمام نواب

حمام نواب از جمله آثار دوره قاجاریه شهر تهران است و در خیابان 15 خرداد شرقی کوچه بیک دامغانی(بازارچه نواب سابق) قرار دارد.
در اولین نقشه‌های تهیه شده تهران به نام گذر حمام نواب ذکر شده است. این بنا توسط زنانی به نام‌های سارا سلطان خاتون و سارا حاجر خاتون که دختران فردی به نام نواب بوده‌اند ساخته شده است.

حمام نواب برای جلوگیری از اتلاف گرما و امکان استفاده از آب قنوات و چشمه‌ها به برای استحمام، پایین‌تر از سطح زمین ساخته شده است. مصالح به کار رفته در ساخت این بنا شامل آجر، آهک، ساروج، سنگ و کاشی است، در این بنا پس از مرمت، از سیمان نیز برای حفظ آن استفاده شده است.

حمام نواب دارای بخش‌هایی چون هشتی، سربینه، تنظیف گرمخانه، سرویس بهداشتی، خزینه، استخر و ستون است.

چیزی که در معماری این بنا مشهود است کاربندی و وجود آهک روی سطح بنا بسیار محدود بوده که حاکی از وجود تزیینات قابل توجه در آن است و نشان از ذوق و استعداد هنری معمار آن دارد.

حمام نواب در سال 1385 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 16225 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید، این حمام در سال 1390 تغییر کاربری داد و به مرکز صنایع دستی شهر تهران تبدیل شد.

عمارت دبیرالملک

این بنا متعلق به میرزا محمد حسین خان فراهانی، منشی امیر کبیر ملقب به دبیرالملک می باشد. وی یکی از مربیان و کارگزاران دستگاه مستوفی گری دولت قاجار بوده و چندین سال منشی گری امیر کبیر را نموده است. دبیرالملک رساله انتقادی خود را در سال 1287 ه.ق تحریر نموده و از آن پس مورد بد گویی و بی مهری پادشاه قرار  گرفت. وی از سال 1285 ه.ق تا سال 1287 ه.ق تولیت آستان قدس رضوی را به عهده داشته است. عمارت دبیرالملک با تاثیرپذیری از معماری اروپایی تزیین گردیده و وجود درب و پنجره متعدد و تزئینات ویژه نمای جنوبی آن کاملا شاخص و از لحاظ بصری جلوه ای خاص به آن بخشیده است. ملک مذکور در تاریخ 16/12/1384 شمسی طی شماره 14615 به ثبت میراث فرهنگی رسیده و در طول سال 1385 لغایت 1387 شمسی به سفارش شهرداری منطقه 12 توسط استاد امرالله سلیمی مرمت و بازسازی و در اسفند 1387 شمسی افتتاح شد.

 خانه مدرس:

این بنا در نقشهٔ تاریخی شهر تهران متعلق به ۱۲۷۵ هجری قمری با عنوان خانه وزیر مختار فرانسه معرفی شده‌است و در اوائل قرن ۱۳۰۰ سید حسن مدرس در دوران نمایندگی مجلس در آن سکونت داشت و برای بسیاری با عنوان خانه سید حسن مدرس شناخته شد، واقع در بن‌بست مدرس در گذر میرزا محمود وزیر، محله امامزاده یحیی تهران می‌باشد که تقریباً نیمی از طول بن‌بست را در بر می‌گیرد. به روایت ساکنان محله امروزه مساحت وسیع آن بین سه خانه تقسیم شده‌است که قسمت جلویی این خانه با مساحت تقریباً ۲۰۰۰ متر مربع سالم مانده و سالها انبار کتاب انتشارات اسلامیه بوده‌است. این بخش از خانه دارای سه حیاط، یک درخت کاج قدیمی با قطر بیش از یک متر یک استخر و باغچه، دارای دو زیرزمین وسیع که یکی از آن زیرزمین‌ها دارای حوض می‌باشد، یک حیاط خلوت با حوض مجزا، حیاط اندرونی با حوض مجزای دیگر سه درخت توت سفید و سیاه، درخت خرمالو و انجیر، و طبقات فوقانی زیرزمین‌ها یکی با ایوانی بزرگ می‌باشد همچنین مجموعه‌ای از هنرها شامل گچبری، حجاری، آجرکاری، گره‌چینی، نقاشی و کتیبه نگاری. کتیبه‌های چاپ قدیمی متن با سطح فلزی احتمالاً سرب و بدنه چوبی به تعداد زیاد در این خانه نگهداری می‌شد. قسمت عقبی آن در انتهای کوچه که برخلاف بخش سالم دارای آینه‌کاری زینتی بسیار بوده‌است تقریباً ویران گشت به استثنای یک دروازه چوبی بسیار کهن که در انتهای کوچه واقع شده بود.

ضلع جنوبی خانه با یک سوله کوچک جدید با نمای سیمان محدود شده و از خانه‌های دوم و سوم بدین صورت جدا می‌شود اما اتاق سمت راست ایوان (جنوب) یک در به پشت خانه دارد که دیگر متعلق به این خانه نیست و نشانه بزرگ‌تر بودن خانه پیش از این دارد. این باور محلی که دو خانه پشت آن بخشی از خانه اصلی بوده‌اند جای بحث دارد اما دو خانه تاریخی دیگر در ادامه این خانه بوده‌اند که یکی از آنها تقریباً ویران شد.

بخش جلویی این خانه دارای ۳ در ورودی هر ۳ به یک کوچه می‌باشد یک در به حیاط خلوت یک در بزرگ به حیاط اصلی و یک در مجزا به ساختمان مجاور کوچه.

این خانه کامل ترین شکل یک خانه سنتی قاجاری در شهر ماست که اندرونی و بیرونی، مطبخ وحتی کالسکه خانه دارد. می توانید مجموعه ای از هنرهای گچ بری، حجاری، آجر کاری، گره چینی، نقاشی و کتیبه نگاری به بهترین شکل ممکن رو داخل این خانه ببینید.

این تور برای گروه ها، ارگان ها، شرکت ها و مدارس بالای 10نفر به صورت اختصاصی در تاریخ شما قابل اجرا می باشد.

مطالعه منشور و قوانین سفر مندرج در سایت برای تمامی همسفران شاهسون سیر الزامی میباشد.

لیدرمجرب میراث فرهنگی 

میان وعده 

بیمه

پرداخت ورودیه ها