دریاچه نمک حوض سلطان و پدیده آینه

دریاچه نمک حوض سلطان

دریاچه نمک حوض سلطان که به آن آینه ایران نیز گفته می شود مساحتی بالغ بر ۲۴۰ کیلومتر مربع داشته و در جنوب رشته کوه های البرز واقع شده است. این دریاچه از ۵ لایه تشکیل شده که ضخامت این لایه ها به حدود ۲۴ متر می رسد. مطالعات نشان داده است که رسوبات حوض‎سلطان بیشتر از نوع گچ و نمک، مارن و رس می باشد. بررسی‎های لرزه‎نگاری و حفاری نیز نشان داده که نمک تا عمق 46 متر وجود دارد. در این دریاچه تفریحات ویژه ای به چشم نمی خورد، اما قدم زدن بر روی زمینی آینه ای شکل، جذابیت خود را داشته و همچنین می توان دوچرخه سواری و آفروید را در این دریاچه تجربه کرد. این دریاچه از دو چاله جدا از هم تشکیل شده است. چاله غربی به نام حوض سلطان و چاله شرقی به نام حوض مره است که به‌وسیله یک آبراهه به هم وصل می‌شوند. در فصول پر آب، ابتدا چاله مره پر شده و سپس آب اضافی وارد حوض سلطان می‌شود. آب این دریاچه به غیر از آب های سطحی، از رودهایی مانند رودشور و قره‎چای تامین می شود و همچنین به دلیل نزدیکی به رشته کوه های البرز، در مواقع بارندگی و ذوب برف های ارتفاعات، بر میزان آب آن افزوده می شود. بهترین زمان برای رفتن به دریاچه، اوایل فصل بهار و اواسط پاییز است، چرا که در دیگر ایام سال سرمای سخت و یا تابش شدید آفتاب در این دریاچه آزار دهنده می شود.

کاروانسرای سنگی علی آباد

کاروانسرای سنگی علی آباد که به آن قلعه علی آباد نیز گفته می شود با قدمتی مربوط به دوره سلجوقی در جاده قدیمی قم – ری و نزدیکی روستای علی آباد قم واقع شده است. این بنای تاریخی در مسیر شاهراه اصلی شمال شرقی به جنوب غربی ایران می باشد و در گذشته موقعیت جفرافیایی ویژه ای برای تردد مسافران بوده است.  این بنای سنگی در زمان صلح به عنوان کاروانسرا و در زمان جنگ، دژی نظامی به حساب می آمده است. پس از پیمودن مسیری 35 کیلومتری از جاده قم - ری در جوار روستای علی آباد و در گردنه علی آباد، کاروانسرای سنگی را می توان دید. بالای گردنه نیز میل تاریخی سلجوقی مشاهده می گردد. طبق کاوش های انجام شده مصالح مهم این بنای تاریخی را سنگ لاشه ها و ملاط آن را گل، آهک و گچ زبر تشکیل می دهد که در استحکام بنا نقش مهمی داشته و همچنین برای تزئین بخش هایی از قلعه سنگی خشت های خام و آجر به کار رفته است. قلعه سنگی علی آباد دارای 7 برج به بلندای 10 تا 14 متری از سطح زمین می باشد که برای جلوگیری از رانش دیواره ها ساخته شده است و در گذشته به عنوان دیده بانی و محل حفاظت از کاروانسرا مورد استفاده واقع می شده است. کاروانسرای علی آباد به صورت چهار ایوانی با دیوارهایی به ضخامت دو تا سه متر دارای حیاطی مرکزی و حجره های مختلف می باشد که طول هر ضلع این بنا بیش از 67  متر است و در داخل سازه، هر یک از استطبل های نگهداری از حیوانات دارای 10 متر عمق می باشند. کاروان سرا مشتمل بر 31 اتاق می باشد و شامل اتاق هایی که مستقیما با هوای آزاد ارتباط دارند و برای قرار دادن توشه و بار مسافران هست و اتاق هایی هم در مدخل سمت چپ کاروانسرا برای مهمانان ویژه بنا شده بود. با توجه به کشف چند سکه مغولی از سده های 7 و 8 هـ ق، ‌احتمال می رود بانی این کاروانسرا غازان خان(694هـ. ق) و حتی تاریخ ساخت کاروانسرا مقدم بر حکومت پادشاه مغول باشد. این اثر در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۸۲۷ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. میل سلجوقی نیز که روزگاری راهنمای کاروان های کویر و جهت یاب برای آن ها بوده است از دور خود نمایی می کند و بالای گردنه علی آباد و بر فراز کوه واقع شده است.

همراهان باید یک وعده غذای سرد همراه خود داشته باشند

مطالعه منشور و قوانین سفر مندرج در سایت برای تمامی همسفران شاهسون سیر الزامی میباشد

بیمه مسئولیت مدنی

لیدر مجرب میراث فرهنگی